سهراب !

زندگی ((مجذور)) آینه است

زندگی گل به ((توان)) ابدیت

زندگی ((ضرب)) زمین در ضربان دل ما،

زندگی ((هندسه)) ی ساده و یکسان نفها ست.

هر کجا هستم ،باشم

آسمان مال من است

پنجره، فکر،هوا ، عشق،زمین مال من است .

چه اهمیت دارد

گاه اگر می رویند

قارچ های غربت؟

من نمی دانم

که چرا می گویند:اسب حیوان نجیبی است، کبوتر زیباست.

و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست

گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد

چشم هارا باید شست،جور دیگر باید دید.

واژه هارا باید شست

واژه باید خود باد، واژه باید خود باران باشد.

چتر ها را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را، خاطره را ، زیر باران باید برد.

با همه مردم شهر،زیر باران باید رفت .

دوست را زیر باران باید دید.

عشق را زیر باران باید جست

زیر باران باید بازی کرد

زیر باران باید چشیز نوشت ،حرف زد، نیلوفر کاشت

زندگی تر شدن پی در پی

زندگی آب تنی کردن در حوضچه ی ((اکنون)) است.

من این شعرشو خیلی دوست دارم